Sunday, April 21, 2019

अंतराय

शल्य कैवल्याचे बाई
दुःख रानोमाळ जळे
रक्त गोठून गोठून
नसानसात साखळे

नाद कांचनमृगाचा
ओलांडते बाई रेघ
वेणी सोडून मोकळी
बोलावते काळा मेघ

कोरी साखर साखर
दुधामधे विरघळे
बाई नाचते रानात
घाम चोळीत निथळे

उभी रात घाली डोळा
ओल्या दवाचा उखाणा
श्वास रोखून थांबला
आहे झाडाशी पाहुणा

धावे दाराकडे बाई
फाटे पळताना ऊर
गाठ गाठीला असू दे
पुढे जायचंय दूर

नभ झरू दे कितीही
किती हंबरु दे गाई
काटा रुतेल पायात
मागे वळू नको बाई

नाद लागता खुळाचा
काय बाप कोण माय
बाण सुटल्यावरी गे
पुढे ठेव अंतराय

- विशाल (२२/०४/२०१९)

Saturday, April 13, 2019

प्रचिती

आयुष्यामधे या
केले असे कांड
जाहलो प्रकांड
पंडित मी

अनुभव सारे
बांधले गाठीशी
टाकली पाठीशी
सुखदुःखे

पूजा आरत्यांचे
आंधळे इशारे
खाजगी गाभारे
देवळात

खाजवली दाढी
शमविले कंड
असे थोर बंड
जोगीयाचे

तूच सांग आता
कोणती प्रचिती
वाट पाहू किती
माऊली गे

- विशाल (१३/०४/२०१९)

Thursday, April 4, 2019

सुबकता

घाल जरा मोकळेपणाला आवर
वाढला इथे चोरांचा आता वावर
टाळ विहरणे तंग घालुनी कपडे
ही अशी सुबकता चित्तारून देहावर

म्यान कर त्या नजरेच्या तलवारी
थांबव मंद स्मितातील गोळाबारी
मिटुनी अधर कमान रोख ते बाण
भाळावर रुळता पाश धाड माघारी
निशस्त्र कशी तू ? देशी घाव मनावर
ही अशी सुबकता चित्तारून देहावर

नाकात मोरणी ती रेखीव कशाला
झुलविशी फुलातून कानी जीव कशाला
ओठांचा रक्तीम घोर कमी का त्यात
हा चवथीचंद्र माथी कोरीव कशाला
सालंकृत चढते कर्ज अलंकारावर
ही अशी सुबकता चित्तारून देहावर

भरली मादकता ठासुनिया अंगात
मग म्हणू कसे तव आहे भोळी जात
हर उभार ताशीव असा घडवला यत्ने
ना चित्र बने ना हो वर्णन शब्दात
स्वर्गस्थ सुंदरी जणू तू भूमीतलावर
ही अशी सुबकता चित्तारून देहावर

- विशाल (०४/०४/२०१९)

Monday, April 1, 2019

घोळ झाला घोळ

घोळ झाला घोळ सखे गं घोळ झाला घोळ
तुला आठवता कागदावरी उतरून आली ओळ
सखे गं घोळ झाला घोळ

घोळ झाला घोळ सखे गं घोळ झाला घोळ
स्पर्शता तुला विसरून गेलो करायची अंघोळ
सखे गं घोळ झाला घोळ

घोळ झाला घोळ सखे गं घोळ झाला घोळ
तुझ्या सयीने हृदयाच्या छिद्राचे झाले बोळ
सखे गं घोळ झाला घोळ

घोळ झाला घोळ सखे गं घोळ झाला घोळ
तुझ्या अदा टोमणे बहाणे मिसळून झाला कोळ
सखे गं घोळ झाला घोळ

घोळ झाला घोळ सखे गं घोळ झाला घोळ
झोप नाही रात्रीला सोबत घुबड नि वटवाघोळ
सखे गं घोळ झाला घोळ

घोळ झाला घोळ सखे गं घोळ झाला घोळ
पाहताच तू दुजाकडे उठतात आगीचे लोळ
सखे गं घोळ झाला घोळ

घोळ झाला घोळ सखे गं घोळ झाला घोळ
कोरेगाव तू पार्क पुण्यातील अन मी कापूरहोळ
सखे गं घोळ झाला घोळ

घोळ झाला घोळ सखे गं घोळ झाला घोळ
किती मारल्या उड्या तवपुढे जैसे बेडूक टोळ
सखे गं घोळ झाला घोळ

घोळ झाला घोळ सखे गं घोळ झाला घोळ
तू पाहून मज हसता उठला केवढा गदारोळ
सखे गं घोळ झाला घोळ

घोळ झाला घोळ सखे गं घोळ झाला घोळ
लागून मागे तुझ्या जाहला पुरता बट्ट्याबोळ
सखे गं घोळ झाला घोळ

घोळ झाला घोळ सखे गं घोळ झाला घोळ
तुला पटविण्या चालू सारा कवितेचा हा झोळ
सखे गं घोळ झाला घोळ

-विशाल (०२/०४/२०१९)

भग्न राऊळाची व्यथा

जिथे राहिले भग्न अवशेष बाकी, वदे  कोण त्या राउळाची कथा
पुजारी म्हणे ओळखीचे पुरावे, न जाणे परी देवतेची व्यथा

शैवाळलेल्या चिरा काही अजुनी, दिसे ओल अश्रूच वा पाझरे
पताका विच्छिन्न उडे वारियात की वृद्ध वयाने भरे कापरे

सरलीत वर्षे किती आठवेना, येऊन कानी तो घंटाध्वनी
तसे भासही काही होती आताशा, पूजापात्र घेऊन येते कुणी

सभोवती इथे कुंद आरण्यरुदन, तयालाच धुपारती मानतो
कधी मूषकाच्या बिळातील उष्टाच, पाहून नैवेद्य पानावतो

दैवत्व विरले कधीचेच इथले, म्हणतात जागा बाधित आहे
कबंधा करे कोण वंदन शिळेच्या, की कर आशिषाचाच खंडित आहे

- विशाल (०१/०४/२०१९)