पार्वतीची व्यथा

देऊळ कफल्लक , वितळू लागे खांब

गाभारी ध्यानस्थ तरीही सांब 

दुरून पार्वती जपे कसे सौभाग्य 

रोज उशीवर विरघळलेले थेंब 

ही आर्त हाक कि वनी लागली आग 

चिंतेत पार्वती कुठवर जपू विराग 

उंब-यात पाउल चाहूल सदाशिवाची 

अर्ध्यावर तुटले स्वप्न... आली का जाग ?


----- विशाल