इतके अलगद उच्चारावे नाव तुझे ओठाने 
एकाच शब्दामध्ये सामावून गावे अवघे गाणे 
काना होऊन वीज रहावी खडीच भूमीवरती 
मात्र्याने मग नभासमोर खोटेच द्यावे बहाणे 
अनुस्वाराचे टपोर मोती अंगठित सजवावे 
रेखीव कोरावीत तयास्तव अर्धचंद्र कोंदने 
पाय मोडल्या अक्षरांनी मारावी तिरकी गिरकी 
ऊकाराने रुणझुणावे पायात बनून पैंजणे
नदी वळवावी कडेकडेने रफार वेलांटीच्या 
विसर्ग घेऊन पुरी सजावी उर्वरित व्यंजने 
हरेक वळण, गाठ नि कोन मनामध्ये ठसावा
नाव उमटता सुटून जावे जिंदगीचे उखाणे
-- विशाल (११/०९/२०१८)
No comments:
Post a Comment