पानावरुनी ओघळतो
अस्तित्व उदासीन माझे
आज झुगारून देतो
कोसळत्या धारातून
क्षितिजावर दिसे न काही
अंतरात डोकावुनी
भिजलेला सूर आठवतो
ओला रस्ता ओले मन
ओली सांज प्रेमही ओले
रुततात जीवाला ओल्याचिमणीचे व्याकुळ डोळे
सरतात मुक्याने आता
नात्यांचे दंश विषारी
त्या नाग घळीतून रात्री
फुत्कार निनावी घुमतो
एकाकी रात्र आताशा
मळभाची घेऊन चादर
सत्याला स्वप्न म्हणून
अदृश्य मिठीत मी शिरतो
--- विशाल
No comments:
Post a Comment