आसूड

इथे गूढ अंधार दाटून येता, तिथे तारकांचे दिवे लागले  

मिटताच डोळे हे होतील जागे, पुन्हा आठवांचे थवे मागले

जुनी तीच ओढ, जुनी तीच उर्मी, जुनी तीच ती आर्त व्याकुळता
भरुनी अकस्मात अस्मान येते नि जाते कडाडून विदयुल्लता 

स्वप्ने विषारी बिछाना दुधारी कुशी पालटून सरे रात्र जागी

कवडशामध्ये चांदण्याच्या पिशी थरारते कातडी ही अभागी

दिसेना कुणाला तिच्या अंतरीचे, फुत्कारते जीवघेणे प्रकार
"तिळा तिळा" मी किती घोकतो हे उघडीत नाही तरीही कवाड

अस्वस्थ आसू ठिबकतो अबोल, डोळ्यांमध्ये उतरते रक्त का ?
पितांबरात घुसमटे एक काया, ये कंठात बावनकशी हुंदका

मनाच्या तळाशी उदसताच पाणी, त्या वेदनांचा आसूड होतो 
चकोराप्रमाणे आतुर कोणी, उध्वस्त तेव्हा गझल पीत जातो

-- विशाल (०६/०९/२०१८)