अंतराय

शल्य कैवल्याचे बाई
दुःख रानोमाळ जळे
रक्त गोठून गोठून
नसानसात साखळे

नाद कांचनमृगाचा
ओलांडते बाई रेघ
वेणी सोडून मोकळी
बोलावते काळा मेघ

कोरी साखर साखर
दुधामधे विरघळे
बाई नाचते रानात
घाम चोळीत निथळे

उभी रात घाली डोळा
ओल्या दवाचा उखाणा
श्वास रोखून थांबला
आहे झाडाशी पाहुणा

धावे दाराकडे बाई
फाटे पळताना ऊर
गाठ गाठीला असू दे
पुढे जायचंय दूर

नभ झरू दे कितीही
किती हंबरु दे गाई
काटा रुतेल पायात
मागे वळू नको बाई

नाद लागता खुळाचा
काय बाप कोण माय
बाण सुटल्यावरी गे
पुढे ठेव अंतराय

- विशाल (२२/०४/२०१९)