मी अनौरस यातनांचे मानले अर्भक तुला
पण दयाळू काळजाने ..घेतले दत्तक तुला
जानकी नाही जरी मी वाल्मिकींच्या काळची
एकपत्नी राघवाचे मानते द्योतक तुला
पाळली नाहीस आज्ञा रोज बिलगुन जायची
लागला घालून दयावा मग तसा दंडक तुला
वाटतो संदेह भक्ती व्यक्त करताना जरा
पान बेलाचे शिवा पण वाहते बेशक तुला
ताठ केली आदराने मान झुकलेली तरी
लीन आपोआप होते पाहुनी मस्तक तुला
सोवळी अद्याप प्रतिमा राहिली होती तुझी
वाटते चुंबून केले भ्रष्ट मी नाहक तुला
एकदा वाचून गाथा.. बघ तुक्याची आजही
शेवटी येईल सुद्धा ..न्यायला पुष्पक तुला
डॉ .स्नेहल कुलकर्णी
No comments:
Post a Comment