देव्हारा

तिचा सुगंधही उडवून नेई तिच्यासवे वारा
पहा निघे ती घरातून अत्तर तरी फवारा

वाट पाहिली शकुनांची मी तिच्या उत्तरासाठी
नाही  म्हणता तिने खळकन तुटला ना तारा

उभा ठाकला जगापुढे लेखणी धरून हाती
पण शाईच्या किमतीपायी हरला बेचारा

बांधा कडीकुलपात हृदय लावा खडा पहारा
मोहाच्या त्या क्षणी नेमके देते गुंगारा

कंटाळून जगण्याला झालो असतो संन्याशी
दोन चिमुकले पाहून डोळे फिरलो माघारा

पटविण्याचा प्रश्न गहन पोरास पाटलाच्या
आजकालच्या मुली मागती आधीच सातबारा

मी कुठे सुरुवात केली सांगण्या कहाणी
डोळ्यात का तुझ्या गं आधीच अश्रुधारा

इतके झाले घट्ट आता या दुःखाशी नाते
सुख बहुधा पाहून दुरूनच करते पोबारा

ढेकरसुद्धा गिळला जातो पचवूनिया चारा
त्याशिवाय का असला लालू येतो आकारा

प्रत्येकाची आपली आपली दृष्टी पाहण्याची
कुणास दिसते गुहा वा ढोली, कोणास निवारा

ना वाटते कधीही मिळणार तव इशारा
ना वाटते कधी हा सरणार खेळ सारा

पूजतात जिथे आईवडिलांना दैवताप्रमाणे
घरी अशा प्रत्येक कोपरा असतो देव्हारा

- विशाल (१८/०१/२०१९)