घाव जेवढे दिले जगाने साऱ्यांची उतराई व्हावी
हृदय चिरून रक्ताचे ओघळ येता त्याची शाई व्हावी
गर्भातील नाळीशी आपले नाते दैवीच असते पण
टिळा धुळीचा भाळी लावत भूमीचीही आई व्हावी
काळ ठराविक साऱ्यांचा तरी इथे प्रवासी असे कसे
पोहचायाला वेळ असावा पण निघण्याची घाई व्हावी
देऊ न शकल्या गुलाबांचा रात्रीला गुलकंद करावा
गोडी टिकून रहावी थोडी पैशाची भरपाई व्हावी
कशास वेचू गंधपुष्प वेगळे तुझ्या गजऱ्यासाठी
तुझ्या कुंतली रानफुलांची गुलाब चाफा जाई व्हावी
प्रत्येकाला दुसऱ्यामध्ये दिसतो एक माळ उजाड
कुणा वाटते स्वताच्या मनी एखादी आमराई व्हावी ?
सुखदुःखाचे शेर लिहावे अवघे जीवन गाणे व्हावे
चिरनिद्रेची वेळ आल्यावर मरणाची अंगाई व्हावी
-विशाल (११/०२/२०१९)
No comments:
Post a Comment