Tuesday, February 12, 2019

कविता बिविता

तो दाटून ये घननीळ पाडून मनाला पीळ
दुरात शांतता मोठी पण भोवताल व्याकुळ
भरण्यास भावना सागर मी पानावर पाझरतो
म्हणतात उगाचच लोक मी कविता बिविता करतो

प्रश्नातच दडली घुसमट उत्तरी शक्यता धुरकट
जीव इतका हताशलेला की निव्वळ भरकट भरकट
शून्याच्या मागे पळतो लेखणीमधून ओघळतो
म्हणतात उगाचच लोक मी कविता बिविता करतो

तिज काही समजत नाही मग मौन पाळतो मीही
तिकडे कागद निस्तब्ध तर इकडे चौखूर स्याही
ही अबोल भरता ओंजळ एखादा शब्द निसटतो
म्हणतात उगाचच लोक मी कविता बिविता करतो

या सरळ साकड्या कविता या वेड्यावाकड्या कविता
माझ्याहून किती निराळ्या रांगड्या फाकड्या कविता
मी लिहितो कुजबुज केवळ लोकांस भाव सापडतो
म्हणतात उगाचच लोक मी कविता बिविता करतो

- विशाल (१२/०२/२०१९)

No comments:

Post a Comment