Wednesday, June 8, 2011

मोक्षमारुती पाण्यात जाणार

माझ्या कराडच्या गौरवशाली परंपरेत कृष्णा नदी किनारी विराजमान मारुती मंदिराचे स्थान काही औरच आहे .. तेथे पूर्वी हिंदू धर्मातील मृतदेहांचे अंतिम संस्कार होत असत म्हणून त्याला 'मढ्या मारुती' नाव पडले पण त्यास अंतिम संस्कारानंतर मृतात्म्यास शांती मिळवून देणारा 'मोक्ष मारुती' म्हणणे जास्त योग्य वाटते. आता काही धरण प्रकल्पांमुळे ते देऊळ कायमस्वरूपी पाण्यात जाणार आहे असे दिसते. कराड शहराशी अनेक भावनांनी जोडलेल्या या मंदिराबाबत, या मारुतीबाबत काही भावना कदाचित अशाही असतील ...



देऊळ बुडे देवासह 
वाढले नदीचे पाणी 
जळत्या प्रेतांचे डोळे 
दिसती उदासवाणी ..

हनुमंत उभा बाजूस 
नव्हतीच भीती राखेला 
त्यानेही कधी न पुसले 
माणूस कोणता मेला ..

हर एक देह चिंतेत 
मोक्षास करावे काय ?
उडवून राख शेवटला 
धरणार कुणाचे पाय ?

------ विशाल 


.

Saturday, June 4, 2011

चलबिचल

कधी म्हणतो मी मनाला 
एकटेच राहू चल
अन तेव्हा मनात माझ्या 
होते रे चलबिचल 

मन उनाड माझे वेडे 
पसरते चंदनी सडे
विश्वास भारुनी अवघ्या 
हे उरते फारच थोडे 
कधी शून्य कि कधी अनंत 
उठते मनी प्रश्नपटल  
अन तेव्हा मनात माझ्या 
होते रे चलबिचल 

मन धावे पोरीच्या मागे 
बांधते रेशमी धागे 
मी समजवयास गेलो 
तर मलाच भरते रागे 
मन होते असे मजनू का ? 
लैला जर नाही जवळ 
अन तेव्हा मनात माझ्या 
होते रे चलबिचल 

मन माझे मोठे शहाणे 
स्वच्छंदी त्याचे रहाणे 
सारे हवे ते करुनी 
वर देते लाख बहाणे 
होऊन स्वार वा-यावर 
गगनावर लिही गझल 
अन तेव्हा मनात माझ्या 
होते रे चलबिचल 

मन कधी कोठे नि कोण ?
मन मानसीत हरवून 
एकांती जाऊन थोडे 
घेते हळूच रडून 
कधी पर्वत विशाल होते 
कधी फुलांपरी कोमल 
अन तेव्हा मनात माझ्या 
होते रे चलबिचल 

------ विशाल 

Friday, June 3, 2011



'तू बोल' 'तू बोल' करता करता शब्दाला शब्द जुळून जातात ...
'मग अजून काय' म्हणत म्हणत बरेच विषय कळून जातात...
एक दोनदाच झाले बोलणे तरी तेही का समजावे कमी ?...
एवढ्या वेळातही कधी कधी फार जवळचे मित्र मिळून जातात...
-------- विशाल

दामलेच्या पोरीचीही कहाणी

संदीप खरे , सलील कुलकर्णी आणि या सुंदर मूळगीताशी जोडल्या गेलेल्या भावानिकांची माफी मागून 


कॉलेजात नवी आली एक परीराणी 
काळेभोर डोळे, लाल ओठांमध्ये गाणी 
घडले काही जे कधी घडलेले नाही 
ऐकताना नको म्हणू 'तुला लाज नाही ?' 
नुकतीच होती तीही शिरली विशीत 
तिला पहाताना चहा निवला बशीत 
समजून घे तू सांगे तुझा छकुला 
दामलेच्या पोरीचीही कहाणी तुला
ना ना ना ना ना ... ना ना ना ना ना ....

त्यादिवशी कॉलेजात गर्दी होती भारी
नवीन admision साठी जमली पोरं पोरी 
टपरीवर सकाळी आमचे टोळके बसलेले 
 कॉलेजात कोण नवे पाखरू रे आले 
मला पण जाण्या जरा उशीरच झाला 
सकाळचा तळलेला वडा थंड झाला 
बंद पडल्या बाईक ला घालताना शिवी 
नजरेसमोर आली रुपाची ती देवी 
अन पुढचा शब्द गळ्यामध्ये थिजला 
दामलेच्या पोरीची हि कहाणी तुला
ना ना ना ना ना ... ना ना ना ना ना ....

काय सांगू रूप ती गं मोगा-याची कळी
गुलाबाची उमलते गालावर खळी
दुरून पाहून कुणी मारली ना शिटी 
तिथेच धुतले त्याला मी गं तिच्यासाठी 
एक मग डायलॉग मारला जरा 
लाजून  गुलाबी झाला तिचा चेहरा 
हसुनी तिने असे पाहिले मला 
दामलेच्या पोरीचीही कहाणी तुला
ना ना ना ना ना ... ना ना ना ना ना ....

सुरळीतपणे नंतर चालू झाले सारे 
वाहू लागले मनात प्रेमाचे हे वारे 
वयात आल्यावर घडतेच असे 
'ऐकून घे ना डोळे मोठे करतीस कसे ?'
तीही सोबतीने माझ्या होती गं तयार 
फौजीमध्ये तिचा बाप 'दामले मेजर '
दोघांना आम्हाला त्याने पाहिले दुरून 
धाउनिया आला तोही बंदुक घेऊन 
जणू काही सीमेवर शत्रू दिसला 
दामलेच्या पोरीचीही कहाणी तुला
ना ना ना ना ना ... ना ना ना ना ना ....


आता तुझ्याकडे आई एकाच मागणे 
नाही आता तिच्याविना एकटे जगणे 
दिलाची हि गोष्ट त्यात करू तरी काय ?
तूच सांग मला तरी सुचेना उपाय 
उपयोगी नाही आली मित्रांची टोळी 
रायफल पाहून झाली त्यांचीही पिवळी 
घेतलेले आम्ही आहे लग्नाचे वाचन 
तू हो म्हणशील तर आणतो पळवून 
किंवा तू तिच्या बापाशी बोलशील का गं ?
रीतसर लग्नाची गोष्ट करशील का गं ?
तुझ्यापासून मी काहीही लपवले नाही 
तुझ्या शब्दाबाहेर मी जाणारही नाही 
मनातली घालमेल समजेल ना ही ?
माझ्याहून जादा तू मला जाणतेस आई
ना ना ना ना ना ... ना ना ना ना ना ....

------ विशाल