आज हलके वाटले तर
चांदण्या तोलून धर
बोल.. पण नयनातुनी
उघडू नको देऊ अधर
उजळुनी हे विश्व अवघे
सावरिशी का पदर
होऊ दे गलका उसासा
मोकळे कर मूक स्वर
जीव घे हासून हलके
ओठ हेच धनु नि शर
ने कुशीतून कालडोही
गुदमरूदे रात्रभर
बरस आता अंतरातुनी
हो पुरी सारी कसर
व्यापूनिया ये तमासम
गात्र गात्र नि शांत कर
- विशाल (१७/०४/२०१८)
लाट आली सुनामी किनाऱ्यामध्ये
कोणता कोन झाला ग्रहताऱ्यांमध्ये
लावली मैफिलीस हजेरी जरी
मी असूनही नव्हतो त्या साऱ्यांमध्ये
इथे येतसे तुझी स्पर्शून काया
राख माझी उडे त्याच वाऱ्यामध्ये
ठेवुनी उतारा का उतरे ना बाधा
एक अंडे कमी त्या उताऱ्यामध्ये
कैदी पळाला ही अफवाच होती
शोधतो ढील जो तो पहाऱ्यामध्ये
घोडी जाई जरी पाठीच्या भाराने
जाई शिंगरू फुका येरझाऱ्यामध्ये
खून पाडून घातली मान खाली
लाज का हीच ती लाजणाऱ्यामध्ये
दिसे थंड तरी नका राख मानू
सुप्त ज्वालामुखी या निखाऱ्यामध्ये
-विशाल (३०/१०/२००९)
खरेच माझा लढावयाचा विचार नाही
असे जरी तरी तेवढा मी हुशार नाही
विचारला मी सवाल त्याचा का त्रास झाला?
तुझ्या उत्तराची वेदनाही सुमार नाही
उडी मारण्या आधीच मज हे ठाव होते
बुडेन मी खोल.. या नदीला उतार नाही
तुझ्या मिठीतही ना ज्याचा विसर पडावा
प्रिये भूतली असा एकही आजार नाही
गांडीवधारी.. कुठे परी नेम अर्जुनाचा?
धनुर्गत शर एकही आरपार नाही
दशरथाचा बाण लागला श्रावणास अन
सिंह वदे- खास एवढी ही शिकार नाही
म्हणे फुलांना मी एकदा हात लावलेला
अशाप्रकारे आरोप हा निराधार नाही
डोईवरल्या कर्जाचे कसले सत्कार
श्वासही इथे कधी घेतला उधार नाही
गडे जरी नव्हतास दिला होकार तेव्हा
आता तुझा "हो" म्हणायासही नकार नाही
- विशाल (१८/०९/२००९)
