महासागराच्या क्षितिजावर मावळती देतसे साद 

जे बुडाले डबक्यामध्ये ... त्यांचे बुडणेही बरबाद 

---विशाल 

देव चोरला माझा

देव चोरला माझा देव चोरला...

भला थोरला माझा देव चोरला ...

झगमग पाहुनिया पाठ फिरवून गेला 

रोषणाईमध्ये देव माझा हरवून गेला 

नाही उरली भक्ती ... भाव नाही उरला ...

देव चोरला ...

हरवून गेले संत काल उरलेले थोडे 

पावलांचे नसे मोल आज महागले जोडे 

टेकू चरणी माथा असा कोण उरला ...

देव चोरला ....

--- मोरया (अवधूत गुप्ते )

कोई अफसोस क्यू करे, जो हम रहे न रहे...

उधारकी थी जिंदगी .... उधार खर्च हो गयी ... 

---- विशाल 

वो आगाज करते है... उसी अन्दाजमे लेकीन...

हमही है जो मुस्कुराना भूल गये शायद ...

---- विशाल 

वो क्या जाने जालीम, क्या होता है राह देखना ...

वहा बिते पल दो पल... यहा जमाने गुजर गये ...

----- विशाल 

   "मी" ...

   तिच्या आठवणीत ...

   मी वळतानाही

   अन पळतानाही ...

   "ती" ...

   किती सुंदर ...

   ती छळतानाही 

   अन जाळतानाही ...

   ----विशाल 

"इट का जवाब हमभी पत्थरसे देना जानते थे मगर ...

हाथ उठा नही के हाय ... जालीमने मुस्कुरा दिया ... " 

------- विशाल 

क्या बताए उनको के दिल भर गया है कितना ..

अब हातसे खालीभी पैमाने छलकते है ....

----- विशाल 

किती अजाण तू किती निरागस परे जगाच्या परी,

बाळबोध शंका तुझ्या मला भंडावूनी गेल्या ...

गोंधळात टाकून अशी मज खुशाल हसलीस गाली,

जुन्या कहाण्या हृदयात किती डोकावुनी गेल्या ...

-----------विशाल 

तेरी यादके सिवा याद करनेके लिये दुनियामे है ही क्या ...

ये मै बस सोचही रहा था..... 

के फिर तेरी याद आ गयी ...

----- विशाल  

गात्रागात्रातून फुललीस जेव्हा 

संन्यस्तांचे सुटले संयम 

फुटले बांध देहाचे या अन 

कोप-यात बसले शिस्त नियम 

------- विशाल