तुटले बंध उघडले दार
वादळांवरी झालो स्वार
आता लगाम कसले यार
जिणं झालं बेदरकार
दिले सोडूनि फसलेले
स्वप्नामध्ये दिसलेले
हृदयामध्ये घुसलेले
अन अमुच्यावर हसलेले
फक्त स्वतःचा आता विचार
जिणं झालं ...
आता माझा मीच खरा
बुरेच सारे मीच बरा
पर्वतावरी जणू झरा
वा उनाड अवखळ वारा
सारे अडथळे करून पार
जिणं झालं ...
दिले तिला सोडून कधीचे
गेलो विसरून साफ आधीचे
निवडून काटे करवंदीचे
दंड बनविले त्या फांदीचे
त्या दंडाचे सहून प्रहार
जिणं झालं ...
-विशाल (१०/१२/२००७)
शब्दही ना अस्फुटसा या मुखात आलेला
कर अजून वार ऊरी जीव नाही गेलेला
आठवणींना उराशी बांधून मी जगलेलो
अखेरीला साथ राहण्याचा वाद केलेला
ओढूनिया सहज तुटे हा नव्हे असा बंध
दाव तरी जोर किती तू उसना आणलेला
जाणूनिया जग सारे ठेवली ना जाण माझी
हे ही जाणले मी नाही मी किती अजाणलेला
तुकड्यांना हृदयाच्या दोष देती सर्व आता
तुटण्या आधीच का ना कोणी त्यास बोललेला
बरसत आहे अजून सर या नयनामधून
अन गेल्यापासून तू समुद्रही उधणालेला
-विशाल (१५/१२/२००७)
आधी क्षमेच्या कारणांची खाण शोधू
मग फुलांनी केलेला अपमान शोधू
दाखवा पदवी अगोदर वाल्मीकीची
अन्यथा रामायणात अज्ञान शोधू
सोसेना गलका सभोवती शांततेचा
दूर याहून एक स्थळ सुनसान शोधू
बोलण्या आधीच सुरू होती लढाया
ऐकूनी घेतील असले कान शोधू
प्रेमामध्ये जीवही टाकू ओवाळुन
भंगल्यावर नफा कि नुकसान शोधू
आदेश हा कारागृहे खुली करण्याचा
पळूच ना शकेल तो बंदिवान शोधू
शब्दांच्या कचऱ्यातही मोती एखादा
थेट मनाला भिडणारे लिखाण शोधू
जिवंत दुनिया जळते एकमेकांवर
मृतदेहांना जाळायाला स्मशान शोधू
शिव्या शाप जरी रोजचेच ठरलेले
नशिबातील एखादे समाधान शोधू
खंत नको कालची वा तमा उद्याची
खुल्या बाहूंनी जगू.. वर्तमान शोधू
रात्र बाकी ये पुन्हा हरवून जावू
पहाटे माझे तुझे देहभान शोधू
अटळ प्रलय आहे हा विशाल तर
अवघे विश्व तराया पिंपळपान शोधू
-विशाल (२१/०५/२०१८)
घडले जे ते घडून गेले
अन घडणारे घडू दे सुंदर
तुझ्यात माझ्यात
काही भावना गोड कितीतरी
काही समजुती जरा कलंदर
तुझ्यात माझ्यात
कशास आता विचार त्याचा
नशिबात जे होईल नंतर
तुझ्यात माझ्यात
दुरुनही तू सोबत देते
मंतरलेले विशाल अंतर
तुझ्यात माझ्यात
रेशीमबंध अभंग अखंड
वाट असू दे कितीही खडतर
तुझ्यात माझ्यात
बघ जरा कुणी खडा मारला
उचलला अन कुणी लगेच फत्तर
तुझ्यात माझ्यात
सवाल हा जो खडा जाहला
कुणाकडे गं त्याचे उत्तर
तुझ्यात माझ्यात
असू देत ना फरक काय तो
काय चुकीचे किती बरोबर
तुझ्यात माझ्यात
दोघे चालू असेच भांडत
मी 'हो' म्हणतो तू 'ना ना' कर
तुझ्यात माझ्यात
-विशाल (०८/०३/२००८)
याचाच राग आला याचाच राग आला
हरलो मी तेव्हा सारी चूक माझीच होती
जिंकलो तेव्हा त्यात नशिबाचा भाग आला
याचाच राग आला
थोडा तुझ्या कलाने मी वागावयास गेलो
माझ्या रितेपणावर प्रेमाचा डाग आला
याचाच राग आला
ना घडीचा भरवसा तरी बातमी उद्याची
तू सांगतोस तुजला कसला दिमाख आला
याचाच राग आला
शैशव हे अजूनही सरले ना पुरेसे
पाहिली ना जवानी तोवर विराग आला
याचाच राग आला
चुपचाप ऐकले मी त्यांचे रटाळ भाषण
माझ्या न बोलण्याचा त्यांस वैताग आला
याचाच राग आला
ते भांडखोर खासे सोडून ताळतंत्र
नि माझ्या विशेषणाला म्हणती कजाग आला
याचाच राग आला
पापी आम्ही दुरात्मे कधी मंदिरी न गेलो
तो पुण्यवान करुनि काशी प्रयाग आला
याचाच राग आला
झिडकारले जरी तू पाहून ओठी हासू
हा मोहरून माझ्या मनी फुलबाग आला
याचाच राग आला
ठिणगी ती कोणती जी तू टाकली उरात
भैरवीस आळवता ओठी दिपराग आला
याचाच राग आला
- विशाल (०८/०५/२००८)
तू म्हणसी तैसे सरले जर का
दोघांमधले नाते
का कविता हातून होते ?
तू म्हणसी तैसे कथा आपली
तिथेच जर संपली
का नदी नाही थांबली ?
तू म्हणसी तैसे विसरलीस जर
तू झाले गेलेले
का मेघ भरून आलेले ?
तू म्हणसी तैसे पाहून आरसा
तुला न आली लाज
का इथे कडाडे वीज ?
तू म्हणसी तैसे जर जमला नाही
एकही अश्रू नयनी
का भिजली सारी धरणी ?
तू म्हणसी तैसे या प्रश्नाचे
जर उत्तर तुजला ठावे
का तू न मला भेटावे ?
तू म्हणसी तैसे जर का याचे
तुजकडे उत्तर नाही
का दूर तू सांग अजूनही ?
तू म्हणसी तैसे पुन्हा भेटीचा
तुला नाही विश्वास
का चालू माझा श्वास ?
- विशाल (०३/०६/२००८)
इतरांस जरा अंजान लिहिला होता
पण शेर तसा बेभान लिहिला होता
कुठे ऐकली? कधी? फुलांची गाथा
(मी लिहिताना तर प्राण लिहिला होता)
अर्थ समजून तू केलीस वाहवाही
(जाणूनबुजून आसान लिहिला होता)
आरोप जाहला पक्षपाताचा जरी
मी एकजातच समान लिहिला होता
बोधप्रद म्हणू कसे हे आत्मचरित्र
मी तर माझा अपमान लिहिला होता
बदनाम करून जाळला जयांनी लेख
नंतर ते वदले छान लिहिला होता
- विशाल (२९/०६/२००८)
सांज स्वर्ण गात्रांची दरवळ
सांज धुंद प्रणयाची हिरवळ
सांजेमध्ये मने गुलाबी
सांज तरी का सावळ सावळ
सांज जीवाला लावून हुरहूर
सांज मनातून उठवून काहूर
सांज रात्रीची असून सुरावट
सांज कधीच ना बेसूर भेसूर
सांज ओंजळीत भरून घ्यावी
सांज थेंबथेंबांनी प्यावी
सांज सयीतून छळे तनुला
सांज कस्तुरी औषध लावी
सांज कधीतरी खवळून रक्त
सांज कधीतरी शांतचित्त
सांज धरे हर रूप आगळे
सांज आरक्त नि सांज विरक्त
सांजेवर विरहाची छाया
सांज समीप आणते प्रिया
सांज कशी हो अपराधी
सांज सजा की सांज दया
-विशाल (१७/०३/२०१०)
खरी वाटते, पूरी वाटते, जवळ असून ती दूरी वाटते
भितो तुला मी, नको मजवरी ऐशी रागावूस प्रिये
क्षणभर समशेरीसम मजला तुझ्या हातची सूरी वाटते
हरेक सुंदरी समोर असता, हीच फक्त माझ्यासाठी पण
हवेत विरते, कणी न उरते, जातच ही कर्पूरी वाटते
सारे लिहिले, तारे लिहिले, शेवट ना परी मनासारखा
तुझे नाव टाळतो म्हणूनच गोष्ट जरा अधुरी वाटते
तू असताना सुचे न काही, आठवांनी पण भरे वही
काय करू मी? हाय! तुझ्याहून याद तुझी कस्तुरी वाटते
सखे आज तू मला तुझे नि गगनाचे या नाते सांग
कशी तुझ्यासोबत असताना , सांज अजून सिंदूरी वाटते
कानामध्ये रुंजी घालत आहे अजून होकार तुझा
आता वाजू दे काही मजला ती कृष्णाची बासुरी वाटते
काय तुझी एकेक अदा.. जग होय फिदा त्यावरी परी
हृदयतोडीतील सहजपणाची अदा थोडीशी बुरी वाटते
-विशाल (०७/११/२००९)
