नको आठवू ,आता पुन्हा नव्याने,
तुला काय सांगू, किती त्रास होतो?
ना रात्र सरते, ना दिवस जातो,
तीनही त्रिकाळी, तुझा भास होतो ।
नको आठवू, आता पुन्हा नव्याने,
तुझ्यासाठी ओठात, हर घास अडतो,
सुचते ना दुसरे, काही मनाला,
कवितांचा तुझीया, मला ध्यास जडतो ।
नको आठवू, आता पुन्हा नव्याने,
दृष्टी मी शून्यात, लावून बघतो,
नयनी भरुनी, हृदयी असे तो,
तुझा चेहरा, नित्य पाहून जगतो ।
नको आठवू, आता पुन्हा नव्याने,
स्वतःलाच मी, गोष्टी सांगून हसतो,
मला ठाव असते, तू बसुनी समोर,
पण तिसऱ्याला, मी वेडाच दिसतो ।
नको आठवू, आता पुन्हा नव्याने,
हे पान सुद्धा, बघ गेले भरून,
स्याही ही आटली, लेखणी लिहीना,
अन शब्द माझेही, गेले संपून ।
- विशाल (कराड १०/१२/२००६)
