वाया गेलेली कविता

प्रहर चालला तो दुपारचा
त्यातून घन आलेले दाटून
दमट जराशी हवा पसरली
लपाछपी खेळतसे ऊन

दूर कुठे तो बसून रावा
घालीत होता किर किर शीळ
उदास होते आयुष्य झाले
सरता सरेना आजची वेळ

अशाच वेळी बसून एकटा
हळूच असे तो निरखत तिजला
एक भेंडोळे एक लेखणी
होता हाती घेऊन बसला

काही अंतरावर ती होती
घागर बुडवीत पाण्यामध्ये
रेखीव काया लवचिक बांधा
वर्ण गोमटा कपडे साधे

तिला ना होती जाणीव त्याची
गुणगुणतसे आपल्या तंद्रीत
आडोशास तो बसला होता
काही खोडीत काही लिहीत

घागर भरुनी ती निघताना
याची लेखणी थांबे पुरी
शीळ घालुनी तिज तो बोले
तुजवर लिहिले हे वाच सुंदरी

निघे गुलाब मग खिशातुनी
जशी ती एकेक ओळ वाचता
जरा थांबुनी मग ती वदली
"वा रे दादा छान कविता !"

गुलाब गेला सुकुनी खिशातच
ती लबाड हसली जाता जाता
गेली घेऊन भेंडोळेही
वाया गेली एक कविता

- विशाल (२४/०६/२००६)

फलीत

पाळते तू टाळतो मी ही जगाची रीत का
जी बनवणाऱ्यास होता भेटला प्रेषित का

काय त्या सांजेस त्याचे शब्द होते संपले
अर्धवटसे वाटते आहे मला हे  गीत का

भंगले याच्यात काही खंगले याच्यात काही
दंगले होते जयात ही ती अघोरी प्रीत का

नाक डोळे ओठ कुंतल वर्णिले गेले किती
नाद नाही हो जयाविन कान दुर्लक्षित का

घाव सोसून देव होतो वेदनेतून हो सृजन
अन दुःखी होताच मन जन्म घे संगीत का

खोडले तव नाव आणि वाचली कविता पुन्हा
तीच कविता भासते आहे अशी विपरीत का

हा नव्याने जन्म आहे या नव्या दुनियेमधे
तू तरीही बैसली कित्ता जुना गिरवीत का

बंदी झाली बंदी गेली वाढली किंमत जरा
जे खिशाला परवडेना ते  म्हणू जनहित का

उतरता उन्माद कळले एकटाच रणांगणी
मित्र नाही आप्त नाही ही म्हणावी जीत का

ओळ आहे खूप साधी वाच अन सोडून दे
शोधते आहे तयातील अर्थ तू गर्भित का

दूर तू अन दूर मी राहिली कुठली कमी
भेट ना घडे या जन्मी ही अंतरे शापित का

पाहणी केली तयांनी साक्ष घेतली नोंदवून
काढले फोटो.. निघाले.. पुढे लालगी फीत का

धुतल्यानंतर थाळीे तू ही घे तपासून एकदा
त्यात कृष्णाच्या नावाचे उरले आहे शीत का

अग्नी परीक्षा देताना वदली सीता रामाला
जपले शील तुझ्यास्तव हे त्याचे फलीत का

- विशाल (०८/०६/२०१८)
In between Pune to Karad

पदर

आयुष्या मला तुझी खबर मिळू दे
केलेल्या सर्व नोंदीची बखर मिळू दे

प्रेमरोगी कधी होत नाही बरा
औषधाच्या नावावर जहर मिळू दे

जन्म जावो उभा वाळवंटी फिरून
अंत समयी परी तुझे शहर मिळू दे

काट मारल्या स्वप्नांची खाडाखोड सारी
कागद कोरा कराया रबर मिळू दे

नको ती ठाम काळ्या धोंड्यावरली रेष
मिळणारा हर क्षण जर-तर मिळू दे

वाट पंढरीची सरता सरे ना झाली
विठुनामी अमृताचा गजर मिळू दे

मंजूर आहे मरण अगदी या क्षणीही
एक तुझी हळहळती नजर मिळू दे

किनाऱ्यावर आता नाही राहिली मजा
खोल आत ओढून नेणारी लहर मिळू दे

सात जन्म संपत आले गोष्ट तरी बाकी
सोबतीचा अजून एखादा प्रहर मिळू दे

काहीच यातले वा नको तुझ्या कुशीत
लपायला तुझा फक्त आई पदर मिळू दे

- विशाल (०१/०६/२०१८)
From Pune, all the way to Karad