Thursday, June 28, 2018

वाया गेलेली कविता

प्रहर चालला तो दुपारचा
त्यातून घन आलेले दाटून
दमट जराशी हवा पसरली
लपाछपी खेळतसे ऊन

दूर कुठे तो बसून रावा
घालीत होता किर किर शीळ
उदास होते आयुष्य झाले
सरता सरेना आजची वेळ

अशाच वेळी बसून एकटा
हळूच असे तो निरखत तिजला
एक भेंडोळे एक लेखणी
होता हाती घेऊन बसला

काही अंतरावर ती होती
घागर बुडवीत पाण्यामध्ये
रेखीव काया लवचिक बांधा
वर्ण गोमटा कपडे साधे

तिला ना होती जाणीव त्याची
गुणगुणतसे आपल्या तंद्रीत
आडोशास तो बसला होता
काही खोडीत काही लिहीत

घागर भरुनी ती निघताना
याची लेखणी थांबे पुरी
शीळ घालुनी तिज तो बोले
तुजवर लिहिले हे वाच सुंदरी

निघे गुलाब मग खिशातुनी
जशी ती एकेक ओळ वाचता
जरा थांबुनी मग ती वदली
"वा रे दादा छान कविता !"

गुलाब गेला सुकुनी खिशातच
ती लबाड हसली जाता जाता
गेली घेऊन भेंडोळेही
वाया गेली एक कविता

- विशाल (२४/०६/२००६)

Friday, June 8, 2018

फलीत

पाळते तू टाळतो मी ही जगाची रीत का
जी बनवणाऱ्यास होता भेटला प्रेषित का

काय त्या सांजेस त्याचे शब्द होते संपले
अर्धवटसे वाटते आहे मला हे  गीत का

भंगले याच्यात काही खंगले याच्यात काही
दंगले होते जयात ही ती अघोरी प्रीत का

नाक डोळे ओठ कुंतल वर्णिले गेले किती
नाद नाही हो जयाविन कान दुर्लक्षित का

घाव सोसून देव होतो वेदनेतून हो सृजन
अन दुःखी होताच मन जन्म घे संगीत का

खोडले तव नाव आणि वाचली कविता पुन्हा
तीच कविता भासते आहे अशी विपरीत का

हा नव्याने जन्म आहे या नव्या दुनियेमधे
तू तरीही बैसली कित्ता जुना गिरवीत का

बंदी झाली बंदी गेली वाढली किंमत जरा
जे खिशाला परवडेना ते  म्हणू जनहित का

उतरता उन्माद कळले एकटाच रणांगणी
मित्र नाही आप्त नाही ही म्हणावी जीत का

ओळ आहे खूप साधी वाच अन सोडून दे
शोधते आहे तयातील अर्थ तू गर्भित का

दूर तू अन दूर मी राहिली कुठली कमी
भेट ना घडे या जन्मी ही अंतरे शापित का

पाहणी केली तयांनी साक्ष घेतली नोंदवून
काढले फोटो.. निघाले.. पुढे लालगी फीत का

धुतल्यानंतर थाळीे तू ही घे तपासून एकदा
त्यात कृष्णाच्या नावाचे उरले आहे शीत का

अग्नी परीक्षा देताना वदली सीता रामाला
जपले शील तुझ्यास्तव हे त्याचे फलीत का

- विशाल (०८/०६/२०१८)
In between Pune to Karad

Friday, June 1, 2018

पदर

आयुष्या मला तुझी खबर मिळू दे
केलेल्या सर्व नोंदीची बखर मिळू दे

प्रेमरोगी कधी होत नाही बरा
औषधाच्या नावावर जहर मिळू दे

जन्म जावो उभा वाळवंटी फिरून
अंत समयी परी तुझे शहर मिळू दे

काट मारल्या स्वप्नांची खाडाखोड सारी
कागद कोरा कराया रबर मिळू दे

नको ती ठाम काळ्या धोंड्यावरली रेष
मिळणारा हर क्षण जर-तर मिळू दे

वाट पंढरीची सरता सरे ना झाली
विठुनामी अमृताचा गजर मिळू दे

मंजूर आहे मरण अगदी या क्षणीही
एक तुझी हळहळती नजर मिळू दे

किनाऱ्यावर आता नाही राहिली मजा
खोल आत ओढून नेणारी लहर मिळू दे

सात जन्म संपत आले गोष्ट तरी बाकी
सोबतीचा अजून एखादा प्रहर मिळू दे

काहीच यातले वा नको तुझ्या कुशीत
लपायला तुझा फक्त आई पदर मिळू दे

- विशाल (०१/०६/२०१८)
From Pune, all the way to Karad