Sunday, January 27, 2019

स्वप्नांची गोष्ट

कुठे होते नशा आता पिल्यावर भांग स्वप्नांची
किती पेलायची ओझी शिरी अथांग स्वप्नांची

क्षणासाठीही नव्हती ती नजर नजरेस भिडलेली
रात्रभर संपली नाही पुढे ती रांग स्वप्नांची

किती हा घाम गाळावा किती हे रक्त आटवावे
इथे भरतात का पोटे कधी तू सांग स्वप्नांची

गावची वेसही साधी कधी ना लांघली ज्याने
कशी पोहचे नभाच्या पार त्याची ढांग स्वप्नांची

किती ओसाडला तो पार जेथे तोडले नाते
हसूनी त्याच वृक्षावर शवे मग टांग स्वप्नांची

भरवश्यावर कुणी मारू नये पोकळ बढाया
बसता लाथ बघ जाहलीच पांगापांग स्वप्नांची

कोंबडा झाकुन कुणी केला गजर बंद
आली नेमकी पहाटे गुलाबी बांग स्वप्नांची

नशीबास पाहतो नेहमी स्वप्ने आठवता मी
मग कीव येते मज अशा विकलांग स्वप्नांची

- विशाल (२८/०१/२०१९)

Thursday, January 17, 2019

देव्हारा

तिचा सुगंधही उडवून नेई तिच्यासवे वारा
पहा निघे ती घरातून अत्तर तरी फवारा

वाट पाहिली शकुनांची मी तिच्या उत्तरासाठी
नाही  म्हणता तिने खळकन तुटला ना तारा

उभा ठाकला जगापुढे लेखणी धरून हाती
पण शाईच्या किमतीपायी हरला बेचारा

बांधा कडीकुलपात हृदय लावा खडा पहारा
मोहाच्या त्या क्षणी नेमके देते गुंगारा

कंटाळून जगण्याला झालो असतो संन्याशी
दोन चिमुकले पाहून डोळे फिरलो माघारा

पटविण्याचा प्रश्न गहन पोरास पाटलाच्या
आजकालच्या मुली मागती आधीच सातबारा

मी कुठे सुरुवात केली सांगण्या कहाणी
डोळ्यात का तुझ्या गं आधीच अश्रुधारा

इतके झाले घट्ट आता या दुःखाशी नाते
सुख बहुधा पाहून दुरूनच करते पोबारा

ढेकरसुद्धा गिळला जातो पचवूनिया चारा
त्याशिवाय का असला लालू येतो आकारा

प्रत्येकाची आपली आपली दृष्टी पाहण्याची
कुणास दिसते गुहा वा ढोली, कोणास निवारा

ना वाटते कधीही मिळणार तव इशारा
ना वाटते कधी हा सरणार खेळ सारा

पूजतात जिथे आईवडिलांना दैवताप्रमाणे
घरी अशा प्रत्येक कोपरा असतो देव्हारा

- विशाल (१८/०१/२०१९)

Friday, January 11, 2019

कल्पांत

सोडली लावायची मी जात आता
घ्या मला कोणीतरी कळपात आता

प्यायचो तेव्हा कुठे झाले दगे ? पण
ग्लास भरलेलाच करतो घात आता

हारण्याची ही खरोखर हद्द झाली
सावलीही देत आहे मात आता

उरातला बारुद गेला भिजून कधीचा
फुसफूसते निव्वळ जिव्हेची वात आता

आठवणही येत नसावी तिजला माझी
मीही झिडकारतोच की एकांत आता

पाहून पिझ्झा बर्गर घेते धाव तान्हुले
भात मऊ, चिऊकाऊही ना खात आता

पोसत होता बाप तोवरी ऐष होती
रोजचेच भागविण्याची भ्रांत आता

जितके हासू दाटून येते चेहऱ्यावरी
तितके रण रक्ताळत जाते आत आता

काळजी सोडा जगाची.. हात जोडा
समीप येऊन ठाकला कल्पांत आता

काढशी कसले गळे आता विशाला
ऐकणारे झोपले बघ शांत आता

- विशाल (११/०१/२०१९)