फलीत

पाळते तू टाळतो मी ही जगाची रीत का
जी बनवणाऱ्यास होता भेटला प्रेषित का

काय त्या सांजेस त्याचे शब्द होते संपले
अर्धवटसे वाटते आहे मला हे  गीत का

भंगले याच्यात काही खंगले याच्यात काही
दंगले होते जयात ही ती अघोरी प्रीत का

नाक डोळे ओठ कुंतल वर्णिले गेले किती
नाद नाही हो जयाविन कान दुर्लक्षित का

घाव सोसून देव होतो वेदनेतून हो सृजन
अन दुःखी होताच मन जन्म घे संगीत का

खोडले तव नाव आणि वाचली कविता पुन्हा
तीच कविता भासते आहे अशी विपरीत का

हा नव्याने जन्म आहे या नव्या दुनियेमधे
तू तरीही बैसली कित्ता जुना गिरवीत का

बंदी झाली बंदी गेली वाढली किंमत जरा
जे खिशाला परवडेना ते  म्हणू जनहित का

उतरता उन्माद कळले एकटाच रणांगणी
मित्र नाही आप्त नाही ही म्हणावी जीत का

ओळ आहे खूप साधी वाच अन सोडून दे
शोधते आहे तयातील अर्थ तू गर्भित का

दूर तू अन दूर मी राहिली कुठली कमी
भेट ना घडे या जन्मी ही अंतरे शापित का

पाहणी केली तयांनी साक्ष घेतली नोंदवून
काढले फोटो.. निघाले.. पुढे लालगी फीत का

धुतल्यानंतर थाळीे तू ही घे तपासून एकदा
त्यात कृष्णाच्या नावाचे उरले आहे शीत का

अग्नी परीक्षा देताना वदली सीता रामाला
जपले शील तुझ्यास्तव हे त्याचे फलीत का

- विशाल (०८/०६/२०१८)
In between Pune to Karad