निर्वाणीच्या क्षणामध्ये हे भडकून उठले बाहू
आम्ही निघालो कोण आडवे येतो आता पाहू
असेल हिम्मत तर दाखवा वाट आमची अडवून
बांधून ठेवा , डांबून ठेवा , ठेवा अथवा गुंतवून
मोहमायेचा पाश एकही उपयोगी पडणार नाही
निघून गेलो कधी तुम्हातून, तुम्हासही कळणार नाही
रडतील खडतील पडतील थोडे आसू आमुच्यासाठी
जेव्हा होईल कलेवराची राख नदीच्या काठी
शांतही होतील लगेच आमचा विझण्याआधी जाळ
विसरून जातील पुन्हा हळू हळू सरेल जैसा काळ
बनून तारका नभामधुनी लक्ष ठेउनी राहू
पण या समयाला कोण आडवे येतो आता पाहू
------- विशाल
No comments:
Post a Comment