शब्दही ना अस्फुटसा या मुखात आलेला
कर अजून वार ऊरी जीव नाही गेलेला
आठवणींना उराशी बांधून मी जगलेलो
अखेरीला साथ राहण्याचा वाद केलेला
ओढूनिया सहज तुटे हा नव्हे असा बंध
दाव तरी जोर किती तू उसना आणलेला
जाणूनिया जग सारे ठेवली ना जाण माझी
हे ही जाणले मी नाही मी किती अजाणलेला
तुकड्यांना हृदयाच्या दोष देती सर्व आता
तुटण्या आधीच का ना कोणी त्यास बोललेला
बरसत आहे अजून सर या नयनामधून
अन गेल्यापासून तू समुद्रही उधणालेला
-विशाल (१५/१२/२००७)
No comments:
Post a Comment