तुटले बंध उघडले दार
वादळांवरी झालो स्वार
आता लगाम कसले यार
जिणं झालं बेदरकार
दिले सोडूनि फसलेले
स्वप्नामध्ये दिसलेले
हृदयामध्ये घुसलेले
अन अमुच्यावर हसलेले
फक्त स्वतःचा आता विचार
जिणं झालं ...
आता माझा मीच खरा
बुरेच सारे मीच बरा
पर्वतावरी जणू झरा
वा उनाड अवखळ वारा
सारे अडथळे करून पार
जिणं झालं ...
दिले तिला सोडून कधीचे
गेलो विसरून साफ आधीचे
निवडून काटे करवंदीचे
दंड बनविले त्या फांदीचे
त्या दंडाचे सहून प्रहार
जिणं झालं ...
-विशाल (१०/१२/२००७)
No comments:
Post a Comment